Nog te gaan
In 2017 kon ik na jaren met allerlei blessures eindelijk weer sporten. Ik begon met hardlopen, dit was naast het sportieve aspect, ook een fijne manier om mijn hoofd leeg te maken. Dit heb ik eigenlijk vrijwel altijd alleen gedaan, want je loopt immers altijd je eigen tempo en je kan gaan hardlopen wanneer het jou uitkomt.
Om het hardlopen te ondersteunen was ik ook geregeld in de sportschool te vinden en hier deed ik mee aan groepslessen waar op hogere intensiteit werd getraind. Het was fijn om hier ook met andere mensen te kunnen sporten, hardlopen is immers vrij individueel. Tijdens één van die trainingen was Sophie ook aanwezig. Haar energielevel viel gelijk op. Ik vergeleek haar dan geregeld met een Duracel konijn. Op den duur raak je wat meer aan de praat en heb je het in de sportschool vooral over je sportieve doelen. Hier kwam het hardlopen en het lopen van marathons ter sprake, dus ik dacht “Hey, als ik dit kan, dan kan jij het zeker!”
Zo zelfverzekerd als dat ze overkwam tijdens het sporten, zo onzeker was ze over het aangaan van de hardloopuitdaging en of ze dat wel kon. Ik was verbaasd, dus vroeg door. Toen vertelde ze mij over haar chronische ziekte. Waar ik gelijk bij stil stond is dat je het niet aan haar zag, het was in tegenstelling tot mijn blessures niet tastbaar. Alleen viel het kwartje niet wat betreft de gevolgen, want “joh een nierziekte, dat kan, maar mensen kunnen prima functioneren op één nier was mijn gedachte”. Mijn insteek was totaal niet zo nonchalant als mijn gedachte hierboven doet vermoeden. Het was vooral bemoedigend. Haar revalidatieperiode heb ik nooit gezien, maar ik zag gelijk haar spirit en drive, dus zij kon dit.
Zij heeft inmiddels het hardlopen omarmd, ik heb er een hardloopmaatje en vooral een toffe vriendin bij. Tijdens het hardlopen bespreken we allerlei dagelijkse dingen. We staan dus ook stil bij haar aandoening, wat bij mij al veel bewustwording heeft gecreëerd (en ik kan nog steeds veel leren).
Toen zij met het idee kwam om iets voor de Nierstichting te willen doen en dit te combineren met hardlopen, wist ik meteen dat ik haar hier actief bij wil ondersteunen, dus Happy Kidney it is!
