Ik geef meer dan een feest voor Mehmet Gökmen...

Een nierziekte heeft een enorme impact op je leven en brengt veel onzekerheid met zich mee. Daarom zet ik alles op alles om mensen met een nierziekte hun leven terug te geven. Geef jij een donatie als cadeau? Zo helpen we samen nierziekten genezen. Het mooiste cadeau wat je kunt geven en krijgen.

Na een lange tijd is het zover dat ik nu mijn verhaal kan schrijven. Me vader heeft voor mij 3 levende donors gehad alleen die hebben geen groen licht gekregen. Uiteindelijk heb ik besloten om mijn nier te doneren aan mijn vader. Wat hij in het begin totaal niet accepteerde (van mijn kinderen wil ik het niet)!! Maar ik heb toch besloten om me als donor op te geven 21 september 2022 was het voor mij een mooie dag want ik ging hier voor.

Me vader wist het nog niet totdat hij elke keer bij dyalise te horen kreeg dat er een levende donor op zijn naam stond alleen wie wist hij nog niet. Hij heeft het uiteindelijk aan mijn zus gevraagd of zij het is maar ze moest het wel vertellen dat ik het was.

Hij weet het nu ik vond het altijd heel spannend om het met me vader hierover te hebben. Na alle afspraken in het ziekenhuis was het zover in april 2023 heb ik goedkeuring gekregen. En me vader in mei 2023.

Na een tijd ging het met zijn dyalise niet goed steeds nieuwe lijn gekregen arm lies en ga zo maar door.

5 september 2023 kreeg ik een telefoontje dat we 17 oktober geopereerd kunnen worden dus nog 6 weken heel spannend allemaal.
Maar het duurde niet lang 9 september een telefoontje van de dialyse afdeling CWZ Nijmegen dat het niet goed met papa gaat. Hij heeft blijkbaar een infectie opgelopen. Was natuurlijk even schrikken operatie ging niet door. We moesten steeds naar het ziekenhuis zijn lijn had een infectie opgelopen.

25 september had ik nog een laatste afspraak in het Radboudumc. Mijn eigen arts wist niet eens dat onze operatie niet meer doorging ik heb het in het begin heel slecht ervaren met de ziekenhuizen communicatie etc... Dezelfde dag zou iemand thuis komen van het cwz om te bespreken dat hij toch met thuis dialyse moet moet beginnen. Goede uitleg gehad huis was geschikt en schoon dus dat kon gewoon.
Om 4 uur dezelfde dag hadden wij een afspraak voor me vader in het CWZ ziekenhuis. Het liep allemaal een beetje uit en rond 5 uur komt er een andere arts binnen met ja dhr kan geen thuis dialyse krijgen omdat hij geopereerd moet worden aan zijn tumor aan zijn njer. Op dat moment stond alles even stil het kwam als een klap in me gezicht aan. En er moest natuurlijk een oplossing komen voor zijn dialyse wat niet goed gaat. Uiteindelijk hebben ze besloten om een kunst ader aan te leggen dat kon 3 oktober en gelijk moesten ze daarmee beginnen met dialyseren want het ging niet meer van alle andere plekken.

Nadat alles een beetje goed ging hebben ze aangegeven dat hij met spoed geopereerd moest worden aan zijn tumor. Nou dat kon pas 22 november 2023. Het ging goed gelukkig met myn papa. Cwz en Radboudumc moest uiteindelijk bespreken om toch te kijken of een niertransplantatie door kan gaan. Ons werd door de vaatchirurg verteld dat het de eerste 3 maanden zeker niet kon.

Maar.... Dinsdag 2 januari 2024 kreeg ik een telefoontje. Dat we 11 januari geopereerd kunnen worden. Ik kon het niet laten heb meteen me vader opgebeld en het nieuws gegeven en alles moest nog snel geregeld worden. Mijn vader is 9 januari opgenomen en toen kregen we te horen dat het door ging ze moesten nog zeker van zijn of er geen bloedvaten verstopt zaten.

10 januari ben ik opgenomen spannende dag heb geen oog dicht kunnen doen letterlijk maar 1 uurtje geslapen. Ik heb aangegeven dat ik in de ochtend nog even me vader moeder en me man wil zien. En daar ga je dan rond half 8 zouden ze me opkomen halen. En we zijn zo naar beneden gegaan ik vond het heel spannend maar voelde me heel rustig.
Rond 8 uur in de ochtend lig je in een zaal iedereen word opgehaald behalve jij niet... 08.05 nog steeds niemand 08.10 nog steeds niemand en om 08.15 komt mijn arts binnen. Je ziet aan zijn ogen dat er iets is maar wat... hij gaf aan dat misschien de operatie niet door kan gaan omdat er geen pacu kamer vrij is voor me vader en we nog tot 09.00 moeten wachten. Alles stond voor mij even stil 8 minuten lang rolde alle tranen over mijn wangen heen. Ik kan niemand vertellen wat ik op dat moment heb gevoeld ik voelde me heel eenzaam en kansloos...

8 minuten later is er iemand binnen gekomen en heeft aangegeven dat er toch een kamer vrij was. Nou ik moest weer huilen als een klein kind ik wou iedereen omhelzen en knuffelen maar dit mocht niet:((

En dat ga je huilend naar de operatiekamer het duurde 1 uur en 9 minuten. Ik was al heel snel bij want ik werd wakker en me vader moest nog gaan was natuurlijk wel onder narcose ik heb me vader nog gezien ik heb hem geknuffeld samen gehuild het was een hele fijne en mooie moment.... en weg was ik weer half slapende....
Om 11 uur lag ik weer op de afdeling en heb ik iedereen zelf opgebeld dat ik wel oke ben..

In het begin is alles oke je voelt nog niks maar daarna begint het hoesten doet pijn niezen doet pijn braken doet pijn. En ik ben tot nu tot nooit in mijn leven geopereerd dus ik weet niet wat mij allemaal te verwachten stond. Maar nu gaat alles gelukkig oke ik ben thuis. Me vader niet hij moet nog in het ziekenhuis blijven omdat hij eergisteren nacht een kleine hartinfarct heeft gekeken:(

ik hoop dat alles met de tijd ook beter word. Het kan zijn dat ik mijn verhaal niet goed heb uitgesproken alleen ik ga nu niks terug lezen en corrigeren. Ik plaats het gewoon met tranen in mijn ogen..

Ik ben blij na bijna 3.5 half jaar dyalise voor mijn vader dat ik hem hierbij heb kunnen helpen.

Groetjes Melodi